قاعده رایجی هست که در اخلاق کاربرد پیدا میکند: حمل به احسن. وقتی کاری از کسی سر زد و ممکن است یکی از موارد الف و ب و ج و د را قصد کرده، فرض بگیرم که بهترین مورد را مدنظر داشته است. همینطور است وقتی به کسی شک میکنم؛ باید بهترین حالت ممکن را فرض بگیرم بهطوری که شکم نسبت بهش برطرف شود.
یکی از موانع این قاعده، این است که دیگران بهت میگویند: تو دیگه خیلی سادهلوحی! تابلو بود که منظورش فلان و بهمان بود. و تو ممکن است کوتاه بیایی از حمل به احسن به خاطر این برخورد دیگران. اما معتقدم اخلاقی زندگی کردن در بعضی جاها یعنی همینقدر سادهلوحانه برخورد کردن با مسائل. گاهی بهتر است سادهلوح باشیم تا کسی که احساس میکند پیچش مو را میبیند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر