نکته‌ای اضافه کردم به دنباله توضیح ابتدایی وبلاگ. چند وقت بود به‌ش فکر می‌کردم و جایی دیدم که صاحب ِ وبلاگی چون‌این حرفی زده است و دیدم که حق من هم هست که چون‌این بگویم. رسم‌الخط‌م، رسم‌الخط حامد است. شاید آغازش را از کسانی مثل امیرخانی و کورش علیانی یاد گرفته‌ام اما بعدها از نردبام که بالا رفتم، نردبام را با لگد انداختم و حالا رسم‌الخط خودم را دارم. این را گفته‌ام تا همین‌جا سنگ‌هام را وابکنم که گزاره‌هایی مثل: «ادبا چون‌این می‌گویند ... فلانی که از تو خفن‌تره، این‌طوری نمی‌نویسه ...» برای‌م بی‌اعتبارند. هیچ ادعایی درباره درستی یا غلطی نگارش‌م ندارم. صرفا دوست‌ش دارم. شاید پشت‌ش مانیفستی خودساخته (یا حتی خودبافته) داشته باشم اما آن مانیفست، تنها برای خودم جواب می‌دهد. پس هر بحثی درباره رسم‌الخط، ترشی می‌افزاید تنها.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر